Róże pnące przeistoczą nasz ogród w bajkowe miejsce. Oplatają one pięknie pergole, altany i ogrodzenia. Pnące odmiany róż bardzo obficie i długo kwitną, stwarzając w ogrodzie niesamowity romantyczny nastrój. Tworzą naturalne gęste kwieciste zasłony, które oddzielą nas od ulicy lub pomogą wydzielić w ogrodzie intymną i spokojną strefę wypoczynkową.
Róże pnące dostępne są w ogromnej ilości odmian różniących się siłą wzrostu, kolorem i pełnością kwiatów oraz odpornością na choroby i niskie temperatury. Ich uprawa nie jest trudna, ale trzeba przyznać, że są to rośliny dosyć wymagające, którym trzeba zapewnić odpowiednie stanowisko, podłoże i pielęgnację. Rośliny odwdzięczą nam się z nawiązką, zalewając się prawdziwym morzem kwiatów. Poznaj tajniki uprawy róż pnących oraz ich najpiękniejsze odmiany.
Róże pnące - najpiękniejsze odmiany
Róże pnące znane też jako czepne to grupa odmian hodowlanych, których pędy osiągają od 3 do aż 10 metrów długości. Wśród nich możemy wyróżnić dwa rodzaje - klimbery i ramblery.
Przyjrzyjmy się różnicom pomiędzy nimi:
1. Klimbery
Odmiany róż pnących należące do tej grupy osiągają od 3 do 5 metrów wysokości, a ich pędy są sztywne i wzniesione. Rośliny te zaliczamy do tak zwanych pnączy pozornych. W praktyce oznacza to, że nie mają one specjalnych organów czepnych w postaci wąsów lub korzeni czepnych. Z tego względu do wzrostu oraz wspinania się są im niezbędne podpory, o które opierają się za pomocą kolców, ale także zwykle wymagają również mocowania do nich. Tego typu kwiaty najczęściej sadzone są przy ogrodzeniach, płotach, murach i różnego rodzaju kratach. Klimbery rosną szeroko i gęsto, nadają się więc znakomicie na naturalne zasłony. Ponadto wiele odmian z tej grupy kwitnie bardzo obficie przez całe lato, ich kwiaty są okazałe i pachnące.
Najpiękniejsze odmiany róż z grupy klimberów to:
- Compassion - odmiana o różowych silnie pachnących kwiatach, która osiąga do 3 metrów wysokości i ładnie kwitnie od czerwca aż do końca września.
- Florentyna - piękne delikatnie pachnące kwiaty tej odmiany mają kolor nasyconej czerwieni i zdobią krzewy przez całe lato. Roślina osiąga 2-3 metry wysokości.
- Golden Gate - wyjątkowo piękna odmiana o złociście- żółtych kwiatach, które wydzielają świeży limonkowo-cytrynowy aromat. Krzewy dorastają maksymalnie do 3 metrów wysokości. Obsypują się one kwiatami w czerwcu i kwitną niemalże nieprzerwanie aż do października.
Róże Compassion
2. Ramblery
Odmiany róż z grupy ramblerów powstały w XIX wieku poprzez krzyżowanie i selekcję azjatyckich gatunków i mają zdecydowanie inne właściwości niż klimbery. Ich pędy nie są sztywne, a elastyczne, miękkie i długie. Mają one zdolność wędrowania i wicia się w górę aż na wysokość od 3 do 7 metrów. Co prawda te róże również wymagają podpór, ale zdobywają je samodzielnie z dużą łatwością. Najczęściej nie wymagają one żadnego mocowania. Ramblery we wręcz bajkowy sposób oplatają pergole, altany, płoty, ogrodzenia, drzewa oraz wspinają się na mury. Ramblery nie są tak gęste, jak klimbery, ich pędy są dłuższe i cieńsze. Kwitnienie jest bardzo obfite, ale kwiaty są małe. Ponadto większość odmian z tej grupy kwitnie tylko raz w roku.
Najpiękniejsze odmiany róż z grupy ramblerów to:
- Flammentanz - krzewy dorastają maksymalnie do 5 metrów wysokości, kwiaty są intensywnie czerwone i bez zapachu. Zakwitają w pełni lata.
- Ghislaine de Féligonde o pięknych różowych i mocno pachnących kwiatach. Kwitną więcej niż raz w okresie od maja do września. Jest to odmiana dosyć niska - krzewy osiągają od 1,5 do 3 metrów wysokości.
- Guirlande d’ Amour - śnieżnobiałe kwiaty tej odmiany mają przepiękny intensywny i słodki zapach i zakwitają w czasie od czerwca do października. Rośliny dorastają do 3-4 metrów wysokości.
Róża Flammentanz
Róże pnące - uprawa i pielęgnacja
Uprawa róż pnących jest dosyć wymagająca. Nie tylko potrzebują one odpowiedniego stanowiska i dobrej jakości podłoża, ale też wymagają szeregu regularnie przeprowadzanych zabiegów pielęgnacyjnych.
Przyjrzyjmy się bliżej wymaganiom tych pięknych roślin:
1. Stanowisko i podłoże
Stanowisko do uprawy róż pnących powinno być ciepłe, słoneczne i z dobrą cyrkulacją powietrza. Najlepsze będzie miejsce o wystawie południowej. Przewiewność stanowiska jest bardzo istotna w uprawie, aby rośliny mogły szybko przeschnąć po deszczu. Jeśli nie mają takiej możliwości, to są znacznie bardziej narażone na występowanie chorób grzybowych. Nie zaleca się sadzenia ich w cieniu, ponieważ będą tam słabo się rozrastać, bardzo marnie kwitnąć i będą je atakować patogeny grzybowe. W kwestii stanowiska bardzo ważna jest także podpora. Możemy wykorzystać już istniejącą w postaci płotu, ogrodzenia, murku czy ściany budynku lub postawić specjalną przeznaczoną dla róż konstrukcję taką jak solidna pergola albo altana.
Białe roże pnące
Podłoże do uprawy róż musi być bardzo dobrze odchwaszczone i spulchnione. Ziemia powinna być dobrej jakości, próchniczna, żyzna, przepuszczalna i mieć neutralny odczyn. Jeśli gleba w naszym ogrodzie jest lekka i uboga, wówczas przed ich sadzeniem należy wzbogacić ja dobrej jakości nawozem organicznym. Z kolei ciężka zbita ziemia musi zostać bardzo dobrze przekopana i spulchniona, a także warto wymieszać ją z piaskiem oraz dobrym kompostem liściowym. W tak przygotowanym podłożu możemy już sadzić krzewy. Pamiętajmy, aby wykopany pod sadzenie dołek, był na tyle duży, aby swobodnie zmieściła się w nim bryła korzeniowa. Zwróćmy też uwagę na to, by miejsce okulizacji na krzewie znajdowało się około 3 cm poniżej powierzchni ziemi.
Najkorzystniejszym terminem sadzenia róż pnących jest jesień - od października do połowy listopada.
2. Podlewanie i nawożenie
Róże trzeba dobrze podlać od razu po posadzeniu. W trakcie sezonu wegetacyjnego kwiaty wymagają umiarkowanego, lecz regularnego podlewania. Podczas dużych upałów najlepiej podlewać je codziennie wcześnie rano lub późnym wieczorem deszczówką bądź odstaną wodą kranową. Jako rośliny długo i obficie kwitnące mają duże wymagania pokarmowe. Odpowiedni czas na nawożenie organiczne to wiosna oraz wczesna jesień. Możemy zastosować kompost lub obornik. Z kolei nawozy mineralne do róż stosujemy tylko 1-2 razy w sezonie w lecie i to nie później niż do połowy sierpnia.
3. Przycinanie i zabezpieczanie przed mrozem
Przez pierwsze trzy lata uprawy nie przycinamy róż pnących. W tym czasie można jedynie przyginać i podwiązywać pędy oraz usuwać przekwitnięte kwiaty. Pierwsze cięcie wykonujemy najwcześniej w trzecim roku uprawy na wiosnę. Pędy skraca się zwykle o około 40 cm. Raz na kilka lat możemy także odmłodzić krzew, wycinając najstarsze i najsłabiej kwitnące pędy i zstępując je młodymi.
Choć większość odmian róż pnących dobrze znosi zimy w naszym klimacie, to jednak zdecydowanie warto zabezpieczyć rośliny przed mrozem. Dotyczy to szczególnie młodych krzewów (do 3 lat) oraz tych rosnących w chłodniejszych rejonach kraju. Dolne części pędów tuż przy podłożu obsypujemy ziemią, tworząc spore kopczyki. Możemy wykorzystać także ziemię zmieszaną z mchem oraz liśćmi. Do okrycia pędów (chociaż tych dolnych) sprawdzą się maty słomiane oraz specjalne oddychające agrowłókniny.
Sadzonki róż pnących najlepiej kupić w dobrej szkółce roślin ozdobnych, gdzie wybór odmian jest bardzo szeroki, a personel może nam udzielić profesjonalnej porady w zakresie uprawy i pielęgnacji roślin. Dokonując zakupu krzewów w innych miejscach na przykład w marketach czy centrach ogrodniczych, zwróćmy uwagę na to, by rośliny były w dobrej kondycji i zdrowe, to znaczy beż żadnych plam i przebarwień oraz z ładną bryłą korzeniową.
Komentarze